අහස් ගඟ කෙළවරක
අඳුරු ජල තටාකේ
එක ම එක තරුවක් ය
ඉතින් ඒ නුඹ වගේ...
අකල් වැස්සක උනත් තෙමි තෙමී හීතලේ
දුරින් හිඳ ඉවසන්නෙ මං නිසා දෝ සිතේ...
මට පේන දුරක හිඳ ඉන්න වග කියන්නට
මේ පාලු හැම රෑම මගේ දුක අහන්නට
ඉතින් තරුවක් වෙලා ඉන්නවද ඔබ ප්‍රියේ...
දුෂ්කර ම දවස් වල
හීල්ලුම් කඳුලු දැක,
වෙවුලන්නෙ සැලෙන්නේ
මා දුකින් නිසා වග
හිතෙන හැම වාරෙක ම
මගෙ පපුව ඇදුම්දෙන
හැඟීමය ආදරය...
පෙර රැයේ නුඹ ඇවිත් සිහිනෙකින් තරුවක් ව
මගෙන් ඇසුවා සෙමින් මතකයේ ඇත තාම
"ප්‍රියේ මං වැටෙන්නද කඩාගෙන
පොළොව වෙත
හැකිද වැටෙනා මාව දැක පතන්නට නුඹට
හෙටින් පසු ජීවිතේ සතුටු වේවා කියා!
මියැදුනත් මං එහෙම
නුඹ තුටින් හිඳිනු ඇත"
No comments:
Post a Comment